اختلال زبان بیانی یک اختلال ارتباطی است که بر توانایی فرد در بیان افکار، ایده‌ها و احساسات خود از طریق گفتار تأثیر می‌گذارد. به عبارت ساده‌تر، افراد مبتلا به این اختلال مشکلاتی در یافتن کلمات مناسب، ساختن جملات پیچیده و بیان خود به صورت واضح دارند.
علل اختلال زبان بیانی:
علت دقیق این اختلال هنوز به طور کامل شناخته نشده است، اما عوامل زیر ممکن است در بروز آن نقش داشته باشند:
عوامل ژنتیکی: برخی از مطالعات نشان می‌دهند که این اختلال ممکن است در خانواده‌ها به صورت ارثی منتقل شود.
مشکلات شنوایی: مشکلات شنوایی در دوران کودکی می‌تواند بر رشد زبان تأثیر بگذارد.
اختلالات عصبی: آسیب به مغز یا اختلالات عصبی مانند اوتیسم ممکن است باعث بروز این اختلال شوند.
عوامل محیطی: محرومیت از محرک‌های زبانی در دوران کودکی نیز می‌تواند به این اختلال منجر شود.
علائم اختلال زبان بیانی:
واژگان محدود: فرد مبتلا به این اختلال ممکن است تعداد کلمات محدودی را به کار ببرد.
مشکل در ساختن جملات: ساختن جملات پیچیده و کامل برای این افراد دشوار است.
استفاده از عبارات کلیشه‌ای: تکرار عبارات و جملات تکراری در گفتار این افراد دیده می‌شود.
مشکل در بیان خواسته‌ها و نیازها: این افراد ممکن است در بیان خواسته‌ها و نیازهای خود مشکل داشته باشند.
مشکل در درک سوالات پیچیده: درک سوالات پیچیده و پاسخ دادن به آن‌ها برای این افراد دشوار است.
درمان اختلال زبان بیانی:
درمان این اختلال معمولاً توسط گفتاردرمانگر انجام می‌شود. روش‌های درمانی مختلفی برای بهبود مهارت‌های زبانی این افراد وجود دارد، از جمله:
تمرینات زبانی: انجام تمرینات مختلف برای تقویت واژگان، ساختن جملات و بهبود تلفظ کلمات.
بازی‌های زبانی: استفاده از بازی‌های مختلف برای ایجاد انگیزه و تقویت مهارت‌های زبانی.
درمان رفتاری شناختی: برای کمک به فرد در مدیریت مشکلات احساسی ناشی از این اختلال.
توجه: تشخیص و درمان زودهنگام این اختلال بسیار مهم است، زیرا با درمان مناسب، بسیاری از افراد مبتلا به این اختلال می‌توانند پیشرفت قابل توجهی داشته باشند.
اگر شما یا فرزندتان علائم این اختلال را دارید، حتما با یک گفتاردرمانگر مشورت کنید.